دانستنی هایی از قرآن 1112 داستان اصحاب كهف قسمت اول

بنام خداوند بخشنده مهربان

داستان اصحاب كهف قسمت اول

آنچه از قرآن كريم در خصوص اين داستان استفاده مى شود اين است كه پيامبر گرامى خود را مخاطب مى سازد كه با مردم درباره اين داستان مجادله مكن مگر مجادله اى ظاهرى و يا روشن و از احدى از ايشان حقيقت مطلب را مپرس اصحاب كهف و رقيم جوانمردانى بودند كه در جامعه اى مشرك كه جز بتها را نمى پرستيدند، نشو و نما نمودند. چيزى نمى گذرد كه دين توحيد محرمانه در آن جامعه راه پيدا مى كند، و اين جوانمردان بدان ايمان مى آورند. مردم آنها را به باد انكار و اعتراض ‍ مى گيرند، و در مقام تشديد و تضییع  بر ايشان و فتنه و عذاب آنان بر مى آيند، و بر عبادت بتها و ترك دين توحيد مجبورشان مى كنند. و هر كه به ملت آنان مى گرويد از او دست بر مى داشتند و هر كه بر دين توحيد و مخالفت كيش ايشان اصرار مى ورزيد او را به بدترين وجهى به قتل مى رساندند. قهرمانان اين داستان افرادى بودند كه با بصيرت به خدا ايمان آوردند، خدا هم هدايتشان را زيادتر كرد، و معرفت و حكمت بر آنان افاضه فرمود، و با آن نورى كه به ايشان داده بود پيش پايشان را روشن نمود، و ايمان را با دلهاى آنان گره زد، در نتيجه جز از خدا از هيچ چيز ديگرى باك نداشتند. و از آينده حساب شده اى كه هر كس ديگرى را به وحشت مى انداخت نهراسيدند، لذا آنچه صلاح خود ديدند بدون هيچ واهمه اى انجام دادند. آنان فكر كردند اگر در ميان اجتماع بمانند جز اين چاره اى نخواهند داشت كه با سيره اهل شهر سلوك نموده حتى يك كلمه از حق به زبان نياورند. و از اينكه مذهب شرك باطل است چيزى نگويند، و به شريعت حق نگروند. و تشخيص دادند كه بايد بر دين توحيد بمانند و عليه شرك قيام نموده از مردم كناره گيرى كنند، زيرا اگر چنين كنند و به غارى پناهنده شوند بالاخره خدا راه نجاتى پيش پايشان مى گذارد. با چنين يقينى قيام نموده در رد گفته هاى قوم و تحكمشان گفتند:

نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُمْ بِالْحَقّ‏ِ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْناهُمْ هُدًى

(سوره کهف آیه 13)

 ما خبرشان را بر تو درست حكايت مى‏كنيم: آنان جوانانى بودند كه به پروردگارشان ايمان آورده بودند و بر هدايتشان افزوديم
وَ رَبَطْنا عَلى‏ قُلُوبِهِمْ إِذْ قامُوا فَقالُوا رَبُّنا رَبُّ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ لَنْ نَدْعُوَا مِنْ دُونِهِ إِلهًا لَقَدْ قُلْنا إِذًا شَطَطًا ( سوره کهف آیه 14  )
 و بر دلهایشان گره زدیم (یقینشان را محکم کردیم ). آنگاه که به پا خاستند وگفتند پروردگارمان پروردگار آسمانها و زمین است و جز او خدای دیگری فرانمی خوانیم، که اگرچنین کنیم 

پرت و پلا ( سخن بیهوده ) گفته ایم.

  آنگاه پيشنهاد پناه بردن به غار را پيش كشيده گفتند:

وَ إِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَ ما يَعْبُدُونَ إِلاَّ اللّهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنْشُرْ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ يُهَيِّئْ لَكُمْ مِنْ أَمْرِكُمْ مِرفَقًا(سوره کهف آیه 16)
 و چون از آنها و از آنچه كه جز خدا مى‏پرستند كناره گرفتيد، پس به غار پناه جوييد، تا پروردگارتان از رحمت خود بر شما بگستراند و براى شما در كارتان گشايشى فراهم سازد

آنگاه داخل شده ، در گوشه اى از آن قرار گرفتند، در حالى كه سگشان دو دست خود را دم در غار گسترده بود. و چون به فراست فهميده بودند كه خدا نجاتشان خواهد داد اين چنين عرض كردند: بار الها تو در حق ما به لطف خاص خود رحمتى عطا فرما و براى ما وسيله رشد و هدايت كامل مهيا ساز.
پس خداوند دعايشان را مستجاب نمود و سالهايى چند خواب را بر آنها مسلط كرد، در حالى كه سگشان نيز همراهشان بود. آنها در غار سيصد و نه سال درنگ كردند.و در ب غار به گونه ای قرار داشت که  گردش آفتاب را چنان مشاهده می کردی كه هنگام طلوع از سمت راست غار آنها بر كنار و هنگام غروب نيز از جانب چپ ايشان به دور مى گرديد و آنها كاملا از حرارت خورشيد در آسايش ‍ بودند و آنها را بيدار پنداشتى و حال آنكه در خواب بودند و ما ( خداوند ) آنها را به پهلوى راست و چپ مى گردانيديم و سگ آنها به نحوی در بیرون غار بود که مشاهده مردم رهگذر سگ را به صورت اینکه دو دست بر در آن غار گسترده داشته و اگر كسى بر حال ايشان مطلع مى شد از آنها مى گريخت و از هيبت و عظمت آنان بسيار هراسان مى گرديد.

*

      واين مطلب............ ادامه دارد

پروردگارا قلوب ما را به نور قرآن روشن گردان وتوفيق عمل  به قرآن را عنايت فرما

خداوندا از تو تقاضاي خالصانه مي كنم  آنچه را كه بندگان شایسته ات از تو خواستند

و عنايت كردي به ما نيز از كرم و لطف بي كرانت عطا فرما  آمين با ربّ العالمين

آمين يا رب العالمين

گرد آوري شده توسط محمد حسن خسروی